Wersalskie kadry, rekrutacja i świadczenia socjalne

Jak się okazało w ciągu ostatnich dni rozbudowana struktura wersalskiego DZZL przekłada się  na bardzo uporządkowaną i logiczną organizację pracy całego działu. Miałam się o tym okazję przekonać podczas spotkań z kierownikami i pracownikami poszczególnych sektorów działu.

W związku z tym, że w Muzeum Pałac w Wilanowie jestem odpowiedzialna za realizację budżetu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych postanowiłam podzielić się posiadaną wiedzą i doświadczeniem w tym zakresie z Yvette Trevisiol. Yvette jest zatrudniona w sektorze zajmującym się dialogiem społecznym, a jej specjalizacją  jest zarządzanie polityką mieszkaniową Wersalu. Wersal dysponuje bowiem liczbą 200 mieszkań na terenie całego miasteczka, które w pierwszej kolejności użytkują bezpłatnie pracownicy, których obecność jest niezbędna na terenie obiektu 24h/na dobę, i których praca wiąże się z dużą odpowiedzialnością (są to pracownicy nadzoru (fr. surveillance), czyli pracownicy techniczni, ogrodnicy, specjaliści od fontann, strażacy). Dla tych pracowników przeznaczonych jest ok. 130 mieszkań. Pozostałe mieszkania, za które częściowo koszty ponoszą pracownicy, użutkują ci, których sytuacja materialna i rodzinna jest bardzo trudna. Dodatkowo, w ramach budżetu socjalnego, Wersal wspiera pracowników posiadających dzieci poprzez opłacanie miejsc w żłobkach. Jak zatem widać wersalska polityka socjalna funkcjonuje w całkiem innych obszarach niż wilanowska.  

 Kolejną, bardzo pouczającą i interesującą rozmowę przeprowadziłam z Khalid El Haddad, który pracuje w sektorze rozwoju zawodowego pracowników i jest odpowiedzialny za rekrutację oraz „ruchliwość” (fr. mobilité) pracowników. Bardzo spodobały mi się obowiązujące w Wersalu usystematyzowane i uniwersalne procedury rekrutacji, oparte na ujednoliconych kwestionariuszach, z których mogą korzystać wszyscy menadżerowie posiadający zaporzebowanie na zatrudnienie nowych pracowników.  Bezwględnie najciekawszym wątkiem dyskusji okazała się jednak obowiązująca we wszystkich francuskich instytucjach kultury, a monitorowana przez Ministerstwo Kultury i Komunikacji, zasada mobilité. Zasada ta opiera się na możliwości płynnego przechodzenia pracowników sektora kultury z jednej instytucji kultury do drugiej, pod warunkiem zdania odpowiedniego państwowego egzaminu. Dzięki takiej polityce  pracownicy uzyskują szansę atrakcyjnego rozwoju zawodowego w różnym środowisku pracy, a francuski sektor instytucji kultury nie traci zdolnych pracowników, lecz inwestuje w podnoszenie ich kwalifikacji i kompetencji  zawodowych. Uważam, że jest to polityka, na której korzystają zarówno francuscy pracownicy, jak i pracodawcy. Jako pracownik kadr uważam, że taka polityka przyniosłaby wiele korzyści polskim instytucjom kultury.

Bardzo ciekawym spotkaniem, w jakim uczestniczyłam w minionym tygodniu stażu było także spotkanie z kierownikiem i pracownikami wydziału, który zajmuje się polityką kadrową Wersalu. Kierownikiem wydziału jest Marie-Pascale  Martin, a pracownicy podzieleni są na dwa sektory w związku z zatrudnieniem w Wersalu dwóch kategorii pracowników. Pierwszą z kategorii stanowią pracownicy – urzędnicy administracji państwowej (fr. personnels titulaires) – ok. 650 osób, drugą pracownicy kontraktowi (fr. personnels non-titulaires – contractuels) – ok. 300 osób. Podczas rozmowy obecne były, obok Pani kierownik, jako przedstawicielka pierwszego sektora – Touhida Bouchama, oraz Maïmouna Doukoure i Sybille Lavediaux – odpowiedzialne za kontraktową politykę kadrową. Generalnie zasady działania wersalskich kadr są bardzo podobne do wilanowskich. Pracujemy i podejmujemy decyzje w oparciu o obowiązujące w krajach przepisy prawa pracy zawarte w Kodeksie Pracy. Zasadniczą różnicą, która zwróciła moją uwagę jest jednak sposób przechowywania akt osobowych pracowników. Polskie prawo pracy nakazuje zabezpieczyć dokumenty pracownicze przed ich udostępnieniem osobom nieupoważnionym, w związku z czym są one zawsze przechowywane w zamykanych szafach. W Wersalu tymczasem są one przechowywane w otwartych regałach.

Ostatnim spotkaniem, o którym chciałam wspomnieć w ramach tego postu, było spotkaniem z samym Dyrektorem wersalskiego DZZL – Louis-Samuel Berger. Mimo towarzyszącego mi zdenerwowania w czasie rozmowy, okazała się być ona bardzo miła, a zarazem merytoryczna. Pan Berger wykazał bardzo duże zainteresowanie funkcjonowaniem wilanowskiego Działu Zasobów Pracy, jak i zakresem moich obowiązków w Wilanowie.